Mijn grootvader hield zich heel intens met mij bezig, heeft me leren lezen en schrijven nog voor ik naar de lagere school ging. Hij beantwoordde mijn duizenden vragen want ik was zeer nieuwsgierig. Hij beantwoordde deels naar waarheid en deels met gefantaseerde verhalen. Ik geloofde hem onvoorwaardelijk.
Ik mocht op straat spelen, kwam zo in contact met het gemene volk en leerde lelijke woorden en de kunst van het overleven op straat. Zo had ik al snel door dat het woord een middel was om te manipuleren en vertelde die straatjongens gefantaseerde verhalen, over hoe ik in de jungle jaagde.
Schrijver kan je alleen worden als je fulltime schrijft.
Eigenlijk schrijf ik niet graag maar er spoken altijd ideeën door mijn hoofd en dan denk ik ‘Hier wil ik iets over schrijven’. Als mijn kop zo barstensvol gedachten zit - ik noem dat ‘de grote chaos’ - dan probeer ik door middel van het schrijven weer orde te scheppen.
Ik ben altijd leergierig gebleven. Ik heb een heleboel interessante vrienden, allemaal mensen die gespecialiseerd zijn in iets. Dokters, advocaten, biochemici. Ik moet mijn broek niet in bibliotheken verslijten om dingen op te zoeken, ik kan het hen vragen"(bron tekst / foto © Ellen Goovaerts)
(Jef Geeraerts, 80e verjaardag)
0 reacties:
Een reactie posten