Wat mensen over je denken, komt pas nadat het boek af is en dan heb jer er nauwelijks nog iets mee te maken.
Wij maken samen, maar werken alleen. Harrie kan me raad geven, maar mijn tekst is mijn tekst en omgekeerd kan ik mijn voorkeur uiten, maar hij hoeft zich daar niks van aan te trekken.
Ik schrijf omdat ik iets wil maken en dus verander ik eindeloos.
Er bestaan geen fascinerender verhalen dan de Ilios, de Odysseus en de Griekse mythen.
Zelfs als ik voorlees uit mijn boeken, stuur ik al lezende
bij omdat ik altijd denk dat het nog beter kan terwijl dat natuurlijk niet zo is. Op een gegeven moment staat veranderen niet langer voor verbeteren.
Alle kinderen, of ze nu Ella of Roosje heten, teken ik op dezelfde manier. Voor mij is dat een oerbeeld vergelijkbaar met het woord kind: het staat model voor alle kinderen zoals een vogeltje dat doet voor alle vogeltjes. Die keuze geeft mij de kans om heel schilderachtig te illustreren. Ik wil immers dat je de verf ziet.
Ik ben soms wekelijks van stijl veranderd. Mij gaat het nu eenmaal om het maken. Dat het mislukt, interesseert mij minder.
(Imme Dros en Harrie Geelen n.a.v. hun nieuwste kinderboek "Het boeboek")
(bron: DS Letteren, vrijdag 12 maart 2010)
0 reacties:
Een reactie posten